- zielenić
- глаг.• зеленить
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
zielenić
Смотреть что такое "zielenić" в других словарях:
zielenić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIb, zielenić sięni się {{/stl 8}}{{stl 7}} odcinać się od tła kolorem zielonym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zielenią się łąki wśród dojrzałych zbóż. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zielenić się — ndk VIa, zielenić sięni się, zielenić sięnił się 1. «stawać się zielonym (zwykle o roślinach)» Brzozy już się zielenią. Oziminy się zielenią. 2. «odróżniać się od tła zielonym kolorem; zielenieć» Na stole zieleniła się sałata. Słomiane dachy… … Słownik języka polskiego
błonica — ż II, DCMs. błonicacy, blm 1. med. «ostra choroba zakaźna gardła występująca najczęściej u dzieci; dyfteryt» ∆ Błonica krtani «rozszerzenie się miejscowego zakażenia błoniczego w krtani, mogące przejść na tchawicę, prowadzące do zatkania dróg… … Słownik języka polskiego
chlorella — ż I, DCMs. chlorellalli; lm D. chlorellalli a. chlorellaell bot. «Chlorella, jednokomórkowy glon z typu zielenic, żyjący w planktonie słodkowodnym, na korze drzew, na wilgotnej ziemi, pojedynczo lub w koloniach; niektóre gatunki wytwarzają… … Słownik języka polskiego
gałęzatka — ż III, CMs. gałęzatkatce; lm D. gałęzatkatek bot. «Cladophora, glon z gromady zielenic, w kształcie rozgałęzionego krzaczka do jednego metra wysokości, przyczepiającego się do podłoża za pomocą chwytników; występuje w około ponad 100 gatunkach… … Słownik języka polskiego
kladofora — ż IV, CMs. kladoforaorze; lm D. kladoforaor bot. «Cladophora, glon z typu zielenic, występujący w morzach, a także w wodach słodkich; ma postać rozgałęzionego krzaczka wysokości do jednego metra, przyczepiającego się do podłoża za pomocą… … Słownik języka polskiego
klosterium — n VI; lm M. klosteriumria, klosteriumriów bot. «Closterium, glon jednokomórkowy z rzędu sprzężnic, typu zielenic, mikroskopijnej wielkości, o charakterystycznym półksiężycowatym lub łukowatym kształcie; występuje w ponad trzystu gatunkach w… … Słownik języka polskiego
niwalny — geogr. «odnoszący się do obszarów pokrytych wiecznym śniegiem lub lodem, przede wszystkim do obszarów podbiegunowych» ∆ biol. Organizmy niwalne «drobne zimnolubne bezkręgowce oraz glony żyjące na śniegu (np. niektóre gatunki skoczogonków, sinic,… … Słownik języka polskiego
pierwotek — m III, D. pierwotektka, N. pierwotektkiem; lm M. pierwotektki bot. «Pleurococcus vulgaris, jednokomórkowy glon z typu zielenic występujący na korze drzew, na płotach, wilgotnych kamieniach jako ciemnozielony nalot» … Słownik języka polskiego
toczek — I m III, D. toczekczka, N. toczekczkiem; lm M. toczekczki «kapelusz damski bez ronda, ściśle przylegający do głowy» Aksamitny, futrzany toczek. Nosić toczek. Chodzić w toczku. ‹fr.› II m III, D. toczekczku a. toczekczka, N. toczekczkiem; lm M.… … Słownik języka polskiego
zazielenić — dk VIa, zazielenićnię, zazielenićnisz, zazielenićleń, zazielenićnił, zazielenićniony zazieleniać ndk I, zazielenićam, zazielenićasz, zazielenićają, zazielenićaj, zazielenićał, zazielenićany 1. «pokryć, zasiać, obsadzić zielenią, posadzić gdzieś… … Słownik języka polskiego
